Om er nog even op terug te komen
Toen je me belde
stond ik op het punt
de deur uit te gaan
met in mijn hand
een doormidden
gesneden goudreinet
Zij die me
buiten het dorp
altijd opwacht
stond met
haar kont
naar me toe
Ze bemerkte
me al van verre
haar zware lijf
is een mysterie
de aarde trilt
wanneer ze
aan komt draven
Haar lippen
grepen de appel
van mijn handpalm
ik hou van die aanraking
meestal verklaar ik me
pas op dat moment
voor wakker.
Tjitse Hofman 2008